Πώς προέκυψε η μπαταρία λιθίου, η οποία είναι απαραίτητη στην καθημερινή ζωή;

Όσον αφορά τις μπαταρίες, όλοι είναι εξοικειωμένοι με αυτές. Στη σημερινή εποχή, οι μπαταρίες έχουν γίνει μια ανάγκη ζωής. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς μπαταρίες.

Για παράδειγμα, το κινητό τηλέφωνο που σας συνοδεύει το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα 24 ώρες το 24ωρο χρειάζεται μπαταρίες, το notebook για τη δουλειά χρειάζεται μπαταρίες, ακόμη και τα ηχεία του κινητού τηλεφώνου για τετράγωνες ηλικιωμένες κυρίες, ραδιόφωνα για περπάτημα στη μέση και άλλες συσκευές, όπως τα αυτοκίνητα με μπαταρία πολλών ανθρώπων για εργασία και ταξίδια, χρειάζονται μπαταρίες. Ακόμη και τα λεωφορεία, τα ταξί, η διαδικτυακή μεταφορά αυτοκινήτων, τα ιδιωτικά αυτοκίνητα κ.λπ. οδηγούνται από ένα μεγάλο μέρος των μπαταριών και αυτές οι μπαταρίες πρέπει να επαναφορτιστούν αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος.

Αν και η εμπορική χρήση των μπαταριών λιθίου έχει περάσει σχεδόν 30 χρόνια, από την αρχή των φορητών υπολογιστών, των καμερών και άλλων συσκευών μέχρι σήμερα, οι μπαταρίες λιθίου έχουν πραγματικά χρησιμοποιηθεί ευρέως σε διαφορετικούς τομείς και έχουν περάσει μόλις δέκα χρόνια από τότε που μπήκαν στον καθένα. ΖΩΗ. Ακριβώς επειδή η μπαταρία λιθίου έχει τόσο ισχυρές λειτουργίες όπως το μικρό βάρος, η εύκολη μεταφορά, η εύκολη φόρτιση και ούτω καθεξής, γεγονός που κάνει την καθημερινότητά μας πιο άφθονη.

Ως εκ τούτου, η εφεύρεση της μπαταρίας λιθίου σχετίζεται με την κρίση πετρελαίου στη δεκαετία του 1970. Το 1960, ο κόσμος ίδρυσε έναν οργανισμό που ονομάζεται OPEC. Το Ιράν, το Ιράκ, το Κουβέιτ και η Σαουδική Αραβία συναντήθηκαν στη Βαγδάτη και σχημάτισαν τον Οργανισμό Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών. Ο κύριος σκοπός του είναι να ενοποιήσει και να συντονίσει την τιμή του πετρελαίου και την πολιτική του πετρελαίου για τη διασφάλιση των αντίστοιχων συμφερόντων τους. Σε συνδυασμό με το ξέσπασμα του Τέταρτου Πολέμου στη Μέση Ανατολή τη δεκαετία του 1970, οι υψηλές τιμές του πετρελαίου ανά βαρέλι αυξήθηκαν αρκετές φορές για διάφορους λόγους. Εκείνη την εποχή, επιστήμονες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να αναπτύσσουν μπαταρίες λιθίου ως απάντηση στην πιθανή μελλοντική πετρελαϊκή κρίση.

Το 1976, ο Stanley Wadingham, ένας Βρετανός επιστήμονας που εργαζόταν στο εργαστήριο μπαταριών της Exxon (όχι στην ExxonMobil εκείνη την εποχή), άρχισε να αναπτύσσει το πρωτότυπο της μπαταρίας λιθίου. Ωστόσο, αυτό είναι μόνο θεωρητικό, κυρίως επειδή το λίθιο είναι ένα αντιδραστικό μέταλλο, το οποίο είναι εύκολο να εκραγεί και να καεί όταν συναντά νερό. Εκείνη την εποχή, οι χημικές ιδιότητες των μπαταριών λιθίου ήταν ασταθείς και επικίνδυνες υπό υψηλή θερμοκρασία και πίεση, γεγονός που τις έκανε να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εμπορικούς σκοπούς. Αλλά η ιδέα της μπαταρίας λιθίου του Stanley Weddingham έγινε ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της εμπορευματοποίησής του.

Μέχρι το 1980, σύμφωνα με τη βασική αρχή του Stanley Wittingham, ο Goodinaff, καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είχε αναπτύξει υλικό καθόδου οξειδίου του κοβαλτίου λιθίου μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό καθόδου. Αυτό το υλικό λύνει το πρόβλημα της έκρηξης, η οποία μπορεί να διορθωθεί ή να μετακινηθεί, και μπορεί να γίνει όλο και μεγαλύτερη. Δύο χρόνια αργότερα, το 1982, ο Goodinav ανέπτυξε ένα άλλο φθηνότερο και πιο σταθερό υλικό στο εργαστήριό του. Ονομάζεται μαγγανικό λίθιο και εξακολουθεί να είναι πολύ διαδεδομένο.

Το 1985, ο Ιάπωνας επιστήμονας Akira Yoshino ανέπτυξε την πρώτη εμπορική μπαταρία λιθίου με βάση την έρευνα του Goodenav, μετατρέποντας επίσημα την εργαστηριακή μπαταρία λιθίου σε εμπορική μπαταρία.

Αλλά η πατενταρισμένη μπαταρία λιθίου είναι η Sony Corporation της Ιαπωνίας και κανείς δεν τη θέλει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Καθώς η μπαταρία λιθίου είναι ένα είδος ενεργητικού μετάλλου, το οποίο είναι επιρρεπές σε ατυχήματα με έκρηξη, Βρετανοί επιστήμονες και βρετανικές χημικές εταιρείες μπορούν να πουν ότι οι απόψεις τους για το λίθιο είναι υπερβολικές και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δεν είναι πρόθυμο να υποβάλει αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για αυτό. Αλλά η Sony ανέλαβε την καυτή πατάτα και δημιούργησε μια νέα μπαταρία λιθίου με το δικό της υλικό καθόδου.

Το 1992, η Sony εμπορευματοποίησε τα περισσότερα από τα επιτεύγματα έρευνας και ανάπτυξης των οικιακών καμερών Yoshino και Goodinav. Εκείνη την εποχή, οι μπαταρίες λιθίου δεν είχαν γίνει ευρέως αποδεκτές από την κοινωνία. Αυτή η εφαρμογή δεν απέφερε σημαντικά εμπορικά κέρδη στη Sony, αλλά η ανάπτυξη προϊόντων μπαταριών λιθίου έχει γίνει τμήμα ζημιών.

Μόλις το 1994 και το 1995 η Dell Computer απέκτησε την τεχνολογία μπαταριών λιθίου της Sony και την εφάρμοσε σε φορητούς υπολογιστές, οι οποίοι έβγαζαν επίσης πολλά χρήματα λόγω της μεγάλης διάρκειας ζωής της μπαταρίας των μπαταριών λιθίου. Εκείνη την εποχή, οι μπαταρίες λιθίου άρχισαν σταδιακά να γίνονται αποδεκτές από τους ανθρώπους, να εφαρμόζονται σε διαφορετικά προϊόντα και να εισέρχονται στην καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων.